“Avazı çıktığı kadar feryat, figan taaaa uzaklardan gelen bir ses duyar gibiyim, korku filmi seyretmiş gibi irkilerek kan ter içinde uyanıyorum,  şaşkın şaşkın etrafa bakınırken yatakta olduğumu ve rüya gördüğümü anlıyorum, ama ilginç olan hala sesler geliyordu hemen dış kapıya yöneldim ki, ses “komşulardan” geliyordu yalınayak koşacak gibi oldum, hemen aklıma (maske, mesafe, temizlik) geldi bir an duraksadım ve gerisin geri içeri girdim ve kapıyı kapattım. Fakat ne olduğunu da, merak ediyorum epeyi sonra bir sessizlik ve herkes gibi, hayat var olanlar için devam ediyor mantığı ile dünden kaldığımız yerden devam ediyoruz, derken bina görevlisi geliyor, olanların ne olduğunu soruyorum! Önemli bir şey yok, bende fazla anlamadım ama sanki komşunun biri koronadan ölmüş galiba, dedi! Derken öğleden sonra biraz yürüyüşe çıkayım dedim, tesadüfen başka bir komşu ile rastlaşıyoruz. Bir bank’a çekilip konuşuyormuş gibi haberi olup olmadığını soruyorum kim ne zaman inan ki hiç duymadım zaten duysam da, bu durumda yapacak bir şey yok, Allah rahmet eylesin diyor. Eve döndükten sonra kendi kendime düşündüm düşündüm işin içinden bir türlü çıkamadım, lakin şunu anladım ki, o’na yakın olan her şey, hiç kimseye uzak olmadığıydı! Biraz zaman geçtikçe toparlamaya çalışıyorum kendimi ve hemen kafamda bir şerare, bu hal her türlü zerzevatın bulunduğu sebze hali değil elbet ama bu halde çok şey olsa da, sosyal bir varlık olan İnsan-lığı; bulamıyorum! Tez elden aramaya çıkmalı, sanki bir ipucu var gibi, onur ve erdem “fakirleri” zenginliği salt para, mal, mülk ve makamda ararlar. Tıpkı biraz yer açmak için taşıyıcı kolonları kesilmiş bina misali, bu kadar ağır yükü taşıyamayan binanın çökmesi gibidir. Sağlıklısına hastasına, dirisine, ölüsüne, düğününe, derneğine, yakınına, uzağına temas mesafede olduğu halde, dokunamayan insanların utancı,  kuruyan vicdanların kaybettiği; cihaz desteği ile bir umut yaşama şansı olan insanlığı, beyin hasarına uğramadan “enkazdan” çıkarmanın yollarını tez zamanda bulmalıdır. İNSANLIK…!!!