“Hani “karnı doymuş gözü aç” insanlığını kaybetmiş kimi insanlar pişkin pişkin, insanlık kalmamış diye şikayet ederler. Oysa yanı başında göremediği İnsanlığı; aynayı bedenine tutunca, kokuşmuş yüreğinde büyüttüğü; aradığı kaybettiği insanlığa saldıran “canavar” sürüsünü görecektir. Aslında bu tip insanlar görmediğinden veya göremediğinden değil, görmek istemediğindendir. Tıpkı tefeci düzeni gibi bir verip beş almak misali veya “her şeyi” verip istediğini almak mantığı gibidir. Yani Onur ve erdemi kaybetme pahasına, “şehvetli” isteklerin cazibesine kapılmış güç arayan kimi zübükler bilsinler ki; bütün cömertliği ile Bila tasarruf her şeyi bahş eden toprak Ana; O’na ait sende emanet ne varsa (beden dahil) her şeyi ne bir eksik ne bir fazla bir gün mutlaka geri alacağı gerçeğini görememe “körlüğü” beyhudedir. O halde aidiyeti mensubiyeti ve cinsiyeti olmasa da, herkese eşit mesafede olan sıfat ve servet ile kazanılan değil, aksine servet kaybetme pahasına kazanılan Onur ve Erdemi kaybetmektir. O paha biçilmez; “bir şeyler” kazanmak uğruna her şeyi satanların kaybettiğini, her şeyi kaybetme pahasına aradığını o’nda bulduğudur. Toprak ana var olana rıza gösteren; ihtiraslarına yeniklerde gelişen duygusal ve ben(cil) bir öznelliğe karşı reaksiyon olarak gösterdiği olması gerekene yol almak için özsel ve, US’sal bir reddiyedir.” Yönü belli yolunu arayanlara selam olsun (Pirxan)