“Baharı müjdeleyen Cemre düşse de, toprağa; kapattım bütün kapılarını nadasa bıraktığım YÜREĞİMİN.!!! Yeşermesin artık “o” vefasız ayrıksı otlar. Bıktım her yıl çapalayıp ayıklamaktan, güller çiçekler açan yedi veren fidanlar ekeceğim cemreleri beklemeden, kök salsınlar derinlere “o” otlar yeşermeden.!!! (Pirxan)