“Bazen Newroz ateşiyle tutuşan arı, duru, pir-u pak, “saf” ve berrak, yürekten sevdası, ihanete uğramış Mem’in zindanlardan, botan vadisinde yankılanan ulaşamadığı sevgiliye son nefesin avazı; Bazen de, umut ve hayalleri tükenen Zin’in zirvelerden Dicle’ye süzülen bir kuğu misali kanat çırpıp, tereddütsüz ölümsüzlüğe uçması ile “o” ihanete cevabıdır.” (Pirxan)